پرسشنامه تمایلات غرق شدن (ITQ)

پرسشنامه تمایلات غرق شدن (ITQ) دارای9 صفحه وبا فرمت ورد و

پرسشنامه تمایلات غرق شدن (ITQ) توسط ویتمر و سینگر (1998)  ارائه شد و به بررسی توانایی فرد در درگیرشدن و مشارکت در تجارب روزانه می­پردازد و به فناوری نیز بستگی ندارد (مانیا و چالمرز، 2001). ITQ از سه خرده مقیاس تشکیل شده است:

بازی: در گویه های مقیاس بازی ITQ از آزمودنیها پرسیده می­شود تا چه حد به بازیهای رایانه­ای می­پردازند و تا چه حد در این بازیها غرق می­شوند و احساس می­کنند در بازی هستند. البته لارنی و همکاران (2005) معتقدند فقط گویه آخر مقیاس بازی مربوط به تمایلات غرق شدگی است و می­توان آن را شاخص مشارکت در بازی تلقی کرد.

فوکوس: منظور از فوکوس، آماده باش ذهنی و توانایی تمرکز روی فعالیتهای لذت بخش و جلوگیری از عوامل حواس پرت کننده است. به نظر می­رسد فوکوس زمینه ساز عامل بعدی یعنی مشارکت باشد.

مشارکت: مشارکت مربوط به آمادگی برای درگیر شدن و مشارکت انفعالی در برخی فعالیتهاست. مشارکت حاصل تمرکز انرژی و توجه روی یک محرک، فعالیت یا رویداد است. میزان مشارکت به اهمیت یا معنای آن محرک، فعالیت یا رویداد بستگی دارد. اگر کاربر مشکلات شخصی داشته باشد، بیمار باشد، از نظر فیزیکی راحت نباشد یا به محرکهای خارج از محیط مجازی توجه کند، مشارکت کمتری در محیط مجازی خواهد داشت. در آزمونهای متعددی که به بررسی احساس حضور پرداخته­اند، عامل "مشارکت" با همین عنوان یا عنوانهای مشابه خود را نشان داده است، مثلا عامل مشارکت / مهار آزمون PQ، عامل درگیر شدن در آزمون ITC-SOPI، عامل تخصیص توجه در آزمونMEC-SPQ  و عامل درگیر شدن در آزمون    TPI. البته در MEC-SPQ عاملی به نام "مشارکت شناختی" نیز وجود دارد.

ظاهراً تمایلات غرق شدن (مانند فوکوس و مشارکت)، انعکاسی از صفات و آمادگیهای شخصیت هستند. لارنی و همکاران (2004) دریافتند خرده مقیاسهای فوکوس و مشارکت همبستگی مثبتی با برون گرایی و  گذار از خود دارند. یعنی برون گرایی و نوعی از خودفراموشی ظاهراً با توانایی فوکوس توجه به محرک میانجی ساخته و با درگیر شدن با محیط مجازی رابطه دارد. مثلاً افراد مضطرب می­توانند سریعتر منابع توجهی خود را به سوی محرکهای تهدید کننده منحرف کنند و فکر خود را با آنها درگیر کنند و در این خرده مقیاسها نمره بالاتری می­آورند. به نظر کلونینگر و همکاران (1993) گذار از خود عبارت است از همانند شدن  با هر چیزی که بخشی از یک کل منسجم تلقی می­شود. گذار از خود مستلزم پذیرش، همانند شدن یا اتحاد معنوی با طبیعت یا منبع آن است. گذار از خود چند جنبه یا مرحله دارد: خود فراموشی، همانند شدن با غیر خود و پذیرش معنوی. منطقی است که بپذیریم گذار از خود، بویژه خودفراموشی، با حضور همبستگی مثبتی داشته باشد.  ظاهراً خودفراموشی و همانندشدن با غیر خود تعیین کننده های مهمی در احساس حضور هستند (لارنی   و همکاران، 2004، پناهی شهری، 1388).

- spiritual acceptance