گزارش کارآموزی بررسی سیستم مکانیکی آسانسور

گزارش کارآموزی بررسی سیستم مکانیکی آسانسور در 35 صفحه

فهرست مطالب
عنوان      صفحه
سیستم مکانیکی  1
تقسیم بندی آسانسور.  1
پارامترهای فنی.  2
سیستم تعلیق کابین  4
وزنه تعادل..  5
ترمزها..  6
آزمایش ترمزهای آسانسور.  6
سیستم ایمنی (پاراشوت). 7
گاورنرها سرعت غیر مجاز  8
درها وسردها  9
دربهای آکاردئونی  15
چاه آسانسور.  16
سازه چاه  17
موتورخانه...  18
موتورمحرکه آسانسور.  20
عایق سازی صدا  20
فهرست مطالب
عنوان      صفحه
محاسبه ی فرکانس تشدید..  21
آزمایش موتورو گیربکس بالابر.  24
انتخاب نقاط مبنا.  26
مشخصه های مخصوص آزمایش ها...  27
ریل های راهنما  29
محاسبه ریل راهنما  31
خلاصه ای از مشاهدات تجربی...  32
سیستم مکانیکی
آسانسور وسیله ای دائمی برای بالا بردن بین دو سطح توقف یا بیشتر است، این وسیله شامل کابین برای حمل مسافرین و یا بار است که حداقل قسمتی از آن در داخل ریل های راهنمای صلب که به صورت عمودی یا مورّب با زاویه کمتر از پانزده درجه نسبت به محور قائم نصب شده.
تقسیم بندی آسانسور
آسانسور با چندین مشخصه گروه بندی می شوند: مهم ترین مشخصه طریقه ی رانش آسانسور است که باعث طراحی و ساخت متفاوت قطعات آن می شود. گروه بندی آسانسور از این نظر به طریق زیر است:
1- آسانسور برقی    2- آسانسور هیدرولیکی 3- آسانسور پنوماتیکی
آسانسور برقی ممکن است دارای:
الف) رانش کششی: که سیم بگسل ها به علت اصطکاک با شیارهای فلکه کششی که متصل به گیربکس است به حرکت درمی آید.
ب) رانش مثبت: که آسانسور توسط زنجیر یا سیم بگسل به علل دیگری غیر از اصطکاک به حرکت درمی آید مثل سیستم بالابرهای ساختمانی.
پ) رانش با موتور مغناطیسی خطی: که نیروی محرک به توسط کویلهائی که به طور خطی آرایش داده شده اند به طور مستقیم یا غیرمستقیم به کابین یا وزنه تعادل اعمال می شود.
پارامترهای فنی
پارامتر اصلی آسانسور با Q(kg) و سرعت V(m/s) است. آسانسور طبق این پارامترها ساخته می شود و عملکرد عادی آن توسط سازنده تضمین می شود.
جرم یک مسافر برای هر نوع محاسبه ای در آسانسور kg75 در نظر گرفته می شود. پارامترهای فنی دیگر عبارتند از:
الف) ارتفاع مسیر (بالا رفتن کابین) تعداد و محل توقف ها
ب) ابعاد چاه آسانسور، کابین و موتورخانه
پ) ولتاژ برق اصلی، تعداد استارت آسانسور در ساعت و فاکتور بار
ت) سیستم کنترل آسانسور
ث) سیستم درب های آسانسور و ورود و خروج و نوع کنترل
قطعات اصلی آسانسورهای الکتریکی عبارتند از:
الف) وسایل تعلیق کابین و وزنه تعادل که می تواند سیم بگسل فولادی و یا زنجیر باشد.
ب) وسیله رانش که محرک آسانسور و شامل:
موتور الکتریکی
گیربکس
ترمز
فلکه کششی و یا دنده زنجیر
شاسی ماشین، محورها، یاتاقان ها
پ) کابین که مسافرین و یا بار را حمل می کند، شامل یوک، که چهارچوبی فلزی است و کابین از طریق آن به سیستم تعلیق متصل می شود، کف کابین که بار را نگهداری می کند و بدنه کابین به کف متصل است.
ث) درب کابین و محرک درب
ج) چاه آسانسور
این فضا قسمتی یا تماماً پوشیده است و از کف چاله تا سقف (کف موتورخانه) ادامه دارد. در این فضا کابین و وزنه تعادل حرکت می کنند و شامل ریل های راهنما برای کابین و وزنه تعادل و درهای طبقات در کف چاه می باشد.
ت) سیستم ایمنی
یک وسیله ی مکانیکی است که در صورت بروز هرگونه خرابی، یا شل شدن سیم بگسل (زنجیر تعلیق) وسیله توقف و نگاهداشتن کابین و یا وزنه تعادل در روی ریل راهنما می باشد و اگر سرعت کابین در جهت پایین رفتن از مقدار مشخص شده ای تجاوز کند این مکانیزم عمل می نماید، عملکرد این مکانیزم توسط گاورنر که معمولاً در موتورخانه است شروع می شود.
سیستم تعلیق کابین
کابین و وزنه های تعادل توسط سیم بگسل های فولادی، زنجیرها و یا زنجیرهای ارتباط موازی (نوع گال) معلق نگاهداشته می شوند، در حال حاضر چون آسانسورهای زنجیری چندان متداول نیستند، سیم بگسل های آسانسور به بالای یوک کابین متصل می شوند و یا در سیستم سیم بگسل غیر از یک به یک از چندین فلکه هرزگرد که بر روی یوک نصب شده است عبور می کنند.
برای تعداد بیشتر سیم بگسل ها مکانیزم پیچیده می شود و در حال حاضر به ندرت استفاده می شود. نصب سیم بگسل های تعلیق به صورت صحیح و با طول یکسان بسیار مهم است.
بسیار مشکل است که تمام سیم بگسل ها دارای کشش یکسانی باشند، زیرا پارامترهای زیادی در توزیع نیرو در سیم های انفرادی دخیل هستند، ولی از تنظیم ناصحیح در اتصالات باید اجتناب کرد. چندین روش برای امتحان کشش در سیم بگسل ها وجود دارد. تعمیرگاه های باتجربه باید بتوانند اختلاف در کشش را با مشاهده مقاومت هر سیم که نسبت به کشش افقی نشان می دهند. به هر حال از یک دستگاه کشش سنج بهتر است.
این وسیله خمش سیم بگسل را در یک طول معین اندازه گیری می کند که متناسب با کشش سیم بگسل است.
وزنه تعادل
وزنه تعادل در آسانسورهای کششی و زنجیری برای تعادل جرم کابین و درصدی از وزن بار یا مسافر به کار می رود. این درصد معمولاً بین 45 تا 50 می باشد. اگر آسانسور برای ساختمان یا ارتفاع زیاد باشد برای بالانس ایده آل باید جرم کابل فرمان را حساب کرد.
وزنه تعادل معمولاً از یک شاسی فولادی تشکیل شده است، چند پرکننده (چند وزنه) و عنصرهای راهنما که به شاسی متصل می باشد. پرکننده های شاسی معمولاً چدنی یا صفحات فولادی با اندازه و جرم مشخص هستند، بعضی مواقع نیز از بلوک های آماده سیمانی استفاده می گردد.
اگر پرکننده ها فلزی باشد و سرعت از m/s1 تجاوز نکند حداقل از دو صله که این قطعات را مهار کنند باید استفاده کرد. دو میله از درون مقاطع قطعات فلزی پرکننده می گذرند. همین طور از قطعه بالائی و پائینی نیز گذشته و آنها را به یکدیگر فشرده می سازند همچنین در اطراف ریل راهنما امتداد یافته و وزن تعادل را در چاه هدایت می کنند وزنه تعادل همچنین احتیاج به یک قطعه میانی دارد. از پیچ برای بسته شدن به سیم بگسل بالابر استفاده می شود.
ترمزها
در صورت قطع برق یا قطع برق سیستم کنترل، سیستم ترمز آسانسور باید به طور اتوماتیک عمل کند، لذا، از ترمزهای اصطکاکی الکترومغناطیسی استفاده می شود. اگر کابین با 125% بار نامی خود در سرعت معمول خود حرکت کند، ترمزها باید قادر به توقف کامل سیستم باشد و بلافاصله سیستم را در حالت ساکن نگهدارنده ترمز معمولاً در روی محور سرعت زیاد نصب می شود (محور موتور) زیرا در روی این محور گشتاور لازم برای ترمز نسبتاً کم است.
آزمایش ترمزهای آسانسور
هدف از این آزمایش ها عبارت از این است که:
الف) ثابت شود که ترمز قادر به اعمال گشتاور ترمز معین می باشد (آزمایش باید چندین بار تکرار شود)
ب) برای این که مشخص شود که ترمز قادر به اعمال گشتاور ترمز لازم در شرایط عملکرد می باشد که با فاکتور بار (میزان عملکرد) و تعداد شروع به کار در ساعت مشخص می شود باید افزایش درجه حرارت قطعات فعال قابل قبول می باشد (این آزمایش برای 1 ساعت انجام شود)
پ) اطمینان حاصل شود که سایش زیاده از حد در پوشش ترمز و در درازمدت اتفاق
نمی افتد (مدت زمان تخمینی برای این آزمایش 1000 ساعت می باشد.)
سیستم ایمنی (پاراشوت)
کابین هر آسانسور که به وسیله سیم بگسل ها یا زنجیر، معلق و ممکن است به وسیله اشخاص به منظور تردد و جا به جائی بار یا کالا مورد استفاده واقع شود، باید مجهز به سیستم ایمنی یا آنچه در ایران به اسم پاراشوت معروف شده است گردد. وزنه تعادل زمانی باید با سیستم ایمنی مجهز شود که طبقه زیرین آن مسکونی باشد.
سیستم ایمنی یک وسیله مکانیکی برای متوقف کردن کابین (یا وزنه تعادل) به طریق درگیرشدن با ریل های راهنما است و در مواقعی که کابین از سرعت تعیین شده قبلی در جهت حرکت به سمت پائین تجاوز کند بدون توجه به دلیل افزایش سرعت عمل کند، سرعت مشخص شده که کابین یا وزنه تعادل باید در آن متوقف شود برابر با سرعتی است که گاورنر برای آن تنظیم شده تا عکس العمل نشان دهد سیستم ایمنی وزنه تعادل ممکن است، یا با خرابی سیستم تعلیق و یابه وسیله یک سیم بگسل ایمنی، اگر سرعت اسمی از یک متر بر ثانیه تجاوز نکند عمل نماید. یک سوئیچ سرعت بیش از حد مجاز باید روی دستگاه گاورنر نصب شود تا قبل از فعال شدن سیستم ایمنی مدارات کنترل را قطع نماید. سیستم ایمنی کابین بر اساس مشخصه های  عملکرد طبقه بندی می شوند که به شرح زیر است:
1) نوع آنی یا لحظه ای: که فشار به سرعت فزاینده ای را بر روی ریل های راهنما در مدت زمان توقف اعمال می نماید. زمان و مسافت توقف بسیار کوتاه است و وسیله ای انعطاف پذیر برای محدود کردن نیروی کندشوندگی و مسافت توقف معرفی نشده است.
2) نوع آنی یا لحظه ای با خاصیت ضربه گیری: این نوع دارای یک سیستم الاستیکی است که یا جمع کننده انرژی با امکان حرکت برگشتی است و یا مستهلک کننده انرژی است. معمولاً به وسیله ی یک یا چند ضربه گیر روغنی که مابین تیرک پائینی یوک کابین و یک تیرک ایمنی جای داده شده است مشخص می گردد و نیروی کندشوندگی را حین فشردگی ضربه گیرها پخش می نماید.
مسافت توقف، مساوی با کورس مؤثر ضربه گیرها است و ممکن است برای سرعت های اسمی تا m/s1 در اروپا و تا m/s5/2 در آمریکا استفاده شود.
3) نوع پیشرونده: حین توقف فشار محدودی را روی ریل های راهنما اعمال می کند و بعد از فعال شدن کابل سیستم ایمنی، نیروی کندشوندگی به طور قابل ملاحظه ای یکنواخت می ماند. زمان و مسافت توقف بستگی به جرم در حال حرکتی که باید متوقف شود و سرعتی که سیستم ایمنی در آن فعال می شود دارد.
ریل های راهنما
استفاده از ریل راهنما به علل زیر است:
1)   برای هدایت کابین و وزنه تعادل در حرکت عمودی و حداقل کردن حرکات افقی
2)   جلوگیری از نوسانات کابین به علت نیروهای خارج از مرکز
3)   توقف و نگهداشتن کابین در هنگام عملکرد مکانیزم ایمنی
کابین و وزنه تعادل در حرکت باید توسط حداقل دو ریل راهنمای فولادی هدایت شوند. این دو از فولاد ساختمانی دارای تنش کششی بیشتر از 320/N/mm2 و کمتر از 520/N/mm2 ساخته شده اند.
سطوح ریل های راهنما برای کابین و وزنه تعادل باید دارای صافی سطح مناسب برای عملکرد صحیح عضوهای راهنما باشد و اگر فولاد نورد سرد شده نباشد باید این سطح طوری ماشین کاری شده باشد که برای سرعت های بالای m/s4/0 مناسب باشد. بسیار مهم است که ریل های راهنما در نصب شاقول شده باشند و فاصله بین آنها در طول کلیشان ثابت باشند. نصب ناصحیح و یا سطوح خشن در تماس باعث ارتعاشات در کابین و یا وزنه تعادل می شود و باعث نیروهای دینامیکی متغیر در طول مسیر حرکت کابین می گردد. این نیروها باعث تغییرات در مقاومت اصطکاکی در روی ریل ها شده و باعث تغییر در بار وارد شده به موتور می گردد.
ته ریل راهنما در چاهک نگاهداشته و دیوارکوب ریل راهنما در فواصل منظم از یکدیگر در طول ریل قرار گرفته است. ریل راهنما لولائی در حال حاضر به ندرت استفاده می شود. بعضی اوقات با بالابرهای باظرفیت کم استفاده می گردد.
قطعات دیوارکوب، اتصالات و تکیه گاه آنها، مانند تیرهای آهن ساختمان و دیواره ها باید بتوانند نیروهای افقی وارد بر آنها را به علت بار غیریکنواخت کابین تحمل نمایند. خیز ایجادشده آن باید طوری باشد که عملکرد عادی آسانسور مختل نگردد. ریل های راهنما در روی دیوارکوب ها توسط گیره نگهداشته می شوند معمولاً سه نوع اساسی گیره ریل راهنما وجود دارد:
1)  گیره صلب: از فولاد فورج شده ساخته شده و در جائی که استحکام حرف اصلی را می زند به کار می رود. یعنی جائی که ریل راهنما تحت بار زیاد قرار می گیرد. آنها معمولاً در آسانسورهای باری سنگین و یا بالابرهای هیدرولیکی به کار می روند.
2)  گیره چندمنظوره: از فولاد پرس شده ساخته می شود و در جائی که باد روی ریل راهنما متوسط است به کار می رود یعنی در آسانسورهای باارتفاع کم به کار می رود. در ساختمان های باارتفاع کم فشار ساختمان کم است و تغییر شکل ریل راهنما نیز کم است.
3)  گیره لغزشی: در ساختمان های باارتفاع زیاد به کار می رود یعنی جائی که انتظار می رود حرکت نسبی بین ساختمان و ریل های راهنما اتفاق بیفتد. اگر از گیره لغزشی استفاده نشود می بایست بازرسی دائم از تنظیم قطعات انجام بشود تا حرکات نسبی را جبران نمود. در غیر این صورت نشست ساختمان باعث به وجود آمدن تنش های زیادی در ریل های راهنما می شود که در نتیجه باعث کاهش تغییر شکل نامطلوب می گردد. گیره لغزشی ممکن است طوری طراحی شود که به ریل اجازه دهد در جهت طولی حرکت نماید در حالی که ریل را در جهات دیگر اجازه حرکت نمی دهد و یا از نوع فنری می تواند باشد.
در نصب ریل های راهنمای تأسیسات کم ارتفاع برای طول کلی چاه یک شاقول اندازی می شود در حالی که تأسیسات با ارتفاع زیاد معمولاً برای هر 10 یا 11 طبقه یک بار شاقول اندازی می شود. این روش برش نامیده می شود.
محاسبات ریل راهنما
در محاسبه ریل های راهنما سه شرط کارکرد می باید بررسی شود:
1)     در شرایط کارکردی که بارها داخل کابین غیرمتقارن توزیع شده باشد.
2)     شرایطی که مکانیزم ایمنی فعال شود.
3)     بارگذاری و تخلیه
خلاصه ای از مشاهدات تجربی
از موتور خانه شروع می کنیم. تابلو برق در این اتاق قرار دارد. در تابلوی برق سه کنتاکتور که 2 تای آن مربوط به موتور و یکی از آنها مربوط به ترمز موتور می باشد چندین رله و همچنین یک cpu که این cpu به وسیله plc برنامه نویسی    می شود همچنین یک LCD جهت برنامه نویسی. از طرف دیگر یک سری استپ نیز وجود دارد. مهمترین آنها عبارتند از:
Over  lead: برای وزن زیاد قطع می کند.
SDU: جهت سنسوری که قطعات را می شناسد.
69 و 68 و 66: برای قفل درب ها و همچنین درب کشویی
Cbn و can: شالترهای بالا و پائین
Sp: اسپیکر
Alarm: دارای یک شارژر در تابلو می باشد که اگر کسی گیر کرد آلارم می زند.
(Dm1 , Dm2) signal magnet: وقتی راه افتاد مگنت جمع می شود وقتی به سر طبقه رفت magnet باز می شود و در باز می شود.
TP1 , TP3: حد پائین و حد بالا
Fan: روی کابین جهت تهویه هوای کابین تعبیه می شود.