گزارش کارآموزی اجرای یک سازه آپارتمانی 3 طبقه 12 واحدی با سیستم اسکلت فلزی

گزارش کارآموزی اجرای یک سازه آپارتمانی 3 طبقه 12  واحدی با سیستم اسکلت فلزی در 27 صفحه

دستورالعملهای حفاظتی و ایمنی کارگاه های ساختمانی
اجرای کارهای ساختمانی شامل مراحل متعددی است که ضمن آن افراد با ماشین آلات ساختمانی، ابزار و مصالح گوناگون سروکار دارند. این روابط ویژگی ها امکان وقوع حوادث را برای نیروی انسانی را افزایش می دهند. محافظت از افراد انسانی در قبال حوادث ناشی از کار از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از این رو باید ابزار و ماشین آلات به طور مستمر مورد بازرسی کامل قرار گرفته و از سالم بودن آنها اطمینان حاصل شود. در بکار گیری ماشین ها نیز باید از افراد با تجربه استفاده شود. برای تامین ایمنی کارگاه های ساختمانی باید همه ی کارها با دقت و برنامه ریزی دقیق انجام گیرند. در ضمن باید دقت داشته باشیم و که هنگام کار یا تخلیه ی مصالح مزاحمتی برای همسایگان و سایرین ایجاد نشود. همچنین از انجام کارهای پر سر و صدا در شب خودداری شود. در صورتی که لازم است کاری در شب انجام شود باید قبلا اجازه ی شهرداری و مقامات مسئول کسب شود.

    آشنایی کلی با مکان کار آموزی
مکان کار آموزی یک خرابه می باشد. پروژه اجرای یک سازه آپارتمانی   3    طبقه 12  واحدی با سیستم اسکلت فلزی مورد نظر است.
ابعاد زمین 15 در 30 متر بوده که تقریبا 3/2 (%60) آن زیربنای ساختمان مورده نظر ما را شامل می شود:
اینک ما در مرحله پاک سازی خرابه می باشیم لذا ابتدا مراحلی را که قبل از پاک سازی باید بگذرانیم ذیلاً  ذکر می نماییم:   
ابتدا کارفرما موظف است برای انجام مراحل قانونی و کسب مجوز پاک سازی به شهرداری و دیگر مراجع ذیربط مراجعه کند.
پس از انجام مراحل قانونی و کسب مجوز پاک سازی کارفرما موظف به دادن تعهدی مبنی بر عدم ایجاد مزاحمت و سلب آسایش برای همسایگان و عدم ایجاد سد معبر در خیابان به هنگام ساخت و پاک سازی می باشد. در ضمن کار فرما موظف به تعهد مبنی بر جلو گیری از تخریب و صدمه به ساختمان های مجاور هنگام پاک سازی و ساخت و ساز می باشد.
پس از انجام مراحل بالا و گرفتن مجوز پاک سازی با اجازه مهندس ناظر و با احتیاط کامل و ارئه تمهیداتی خاص در هنگام پاک سازی جهت جلو گیری از آسیب به ساختمانهای مجاور شروع به پاک سازی خرابه می نماییم.
پس از اخذ مجوز پاک سازی از شهرداری و قبل از پاک سازی خرابه باید سازمانهای مربوطه از قبیل سازمانآب برق گاز... را در امور کار قرار  داده و هماهنگی های لازم را بعمل آوریم و نسبت به نصب آنها اقدام نماییم.


    پاک سازی خرابه
کارفرما برای صرفه جویی در وقت و هزینه عملیات پاک سازی  و گودبرداری را به یک اکیپ پیمانکار سپرده و پس از بستن قرار داد پیمانکار طبق قرار داد منعقد شده موظف می شود خرابه پر از زباله جات را تمیز کرده و به بیرون از کارگاه منتقل کند.
یک نکته حائز اهمیت در پروژه های عمرانی و ساخت و ساز رعایت کامل نکات ایمنی می باشد.  می دانیم که امروزه طبق آئین نامه سازمان نظام مهندسی ایران  سازه های فلزی باید از تیرآهن ضرب دری در سازه های خود استفاده کنند و نیز    سازه های بتونی که با سیستم دیوار باربر اجرا می شوند باید دارای شناژ بندی افقی و عمودی طبق قوانین مندرج در آئین نامه باشند. می دانیم که این عمل برای مقابله سازه با نیروهای جانبی می باشد.
حال با توجه به اینکه کشور ما در منطقه ی زلزله خیز قرار گرفته اجرای این نکته از الزامات و دارای اهمیت فوق آلعاده ای می باشد.      
    گودبرداری
یک لودر چرخ لاستیکی به کارگاه آورده شد و سپس لودر شروع به کار کرد. سپس خاک حاصله را توسط همان لودر در یک کامیون بارگیری کرده و به مکان دیگری انتقال دادیم.
برای عبور و مرور لودر هنگام گودبرداری به محل کارگاه یک رمپ ایجاد کرده بودیم که پس از اتمام کار لودر آن را توسط کارگران و دست افزار بیل و کلنگ تخریب نمودیم.
کارگران به وسیله ی بیل و کلنگ مشغول تخریب و خاک برداری رمپ گردیدند. پس از اتمام کار و پایان این مرحله سطح کار زمین کارگاه را کاملا آب داده و توسط غلتک دستی کوبیدند.تا سطح کار کاملا متراکم شود و بعدها در اثر وزن ساختمان نشست نکند.
البته باید  متذکر شوم که قبل از شروع به گودبرداری باید درخت و بوته های احتمالی را که در محل کارگاه موجود است از محل کار جمع آوری نمود که به این کار عملیات بوته کنی می گویند.
همچنین باید محل چاه های قدیمی یا تخته سنگ و موانعی را که ممکن است موجب حادثه شوند شناسایی و نسبت به ایمن سازی آنها اقدام نمود. و نیز اگر با گود برداری پایداری ساختمان های مجاور دچار مخاطره می شود باید از ایمنی آنها بوسیله شمع بندی زیر پایه ها، سپر و مهار کردن ساختمان ها بطور مطمئن اطمینان حاصل نمود.
این عوامل حفاظتی باید تا رفع خطر مرتباً به وسیله ی اشخاص ذیصلاح بازدید شوند تا موجبات حفاظت موثر ساختمان های مجاور و امنیت جانی کارگران و همسایه ها نیز تامین باشد. پیمانکارموظف است تجهیزات ایمنی لازم برای حفاظت کارگران را در اختیار آنها قرار دهد. در حفاری با بیل و کلنگ کارگران باید فاصله کافی ازیکدیگر داشته باشند. در گودالها و شیارهای عمیق که عمق آنها از یک متر بیشتر باشد نباید کارگران را به تنهایی بکار گمارد.
خاکبرداری در زمین های با رطوبت طبیعی را می توان تا عمق یک متر، برای ماسه 25/1  متر، برای ماسه رس دار 5/1  متر، برای خاک رس 2  متر و برای خاک بسیار متراکم را بدون پایه های ایمنی، سپر و حائل انجام داد. در سایر موارد با توجه به جنس خاک، عمق گودبرداری و شرایط ترافیکی اطراف تدابیر ایمنی لازم توسط مسئولان اتخاذ می گردد. لازم ذکر است که خاک این منطقه از جنس رس می باشد.

    پیاده کردن نقشه
هدف از پیاده کردن نقشه به معنی انتقال نقشه ساختمان از روی کاغذ بر روی زمین با ابعاد اصلی می باشد. بطوریکه محل دقیق پی ها و ستون ها و ابعاد آنها روی زمین مشخص گردد. در موقع پیاده کردن نقشه از نقشه ی پی کنی استفاده می شود. برای نقشه ی ساختمان های مهم معمولا از دوربین نقشه برداری استفاده می شود. برای نقشه ی ساختمان های کوچک و معمولی از متر و ریسمان کار استفاده می شود.
کارگران با حضور مهندس ناظر به پیاده کردن دقیق نقشه فونداسیون اقدام کردند. به گونه ای که به وسیله ی متر، ریسمان کار و گچ  کاملا ابعاد فونداسیون را مشخص کرده و آن را در زمین پیاده کردند.

     بتون مگر
بتون مگر که به آن بتون لاغر نیز می گویند اولین قشر پی سازی می باشد. مقدار سیمان در بتون مگر حدود 100 الی 150kg/m3   است. بتون مگر معمولا به دو دلیل مورد استفاده قرار می گیرد:
1: برای جلو گیری از تماس مستقیم بتون اصلی فونداسیون با خاک.
2: برای رگلاژ کف فونداسیون و ایجاد سطحی صاف برای ادامه پی سازی.
کارگران پس از ساختن بتون مگر، آن را در جاهای مشخص شده به ضخامت حدودا ده سانتی متر ریخته و سطح روی آن را با ماله تقریباً صاف کردند.
جالب توجه است که برای ساختن بتون مگر با عیار صد و پنجاه، برای پیمانه کردن و تعیین عیار از حلب های بیست  کیلوگرمی روغن استفاده می شد.
کارگران پس از ریختن بتون مگر و گذشت حدودا سه الی چهار ساعت به آب دادن مختصر و سطحی آن پرداختند. لازم به ذکر است که در هنگام ریختن بتون مگر حدوداً از هر طرف هفت تا ده سانتیمتر بیشتر از ضخامت فونداسیون بتون ریزی کردیم. که البته این کار برای سهولت در اجرای قالب بندی و کفراژبندی بود
    قالب بندی فونداسیون و شمع بندی
قالب بندی معمولا به چند صورت می تواند صورت گیرد. یا به صورت فلزی یا به صورت چوبی و یا به صورت آجری.
در کارگاه مورد نظر از قالب آجری استفاده شد که ذیلاً به آن اشاره
 می کنیم:
در ابتدای روز بعد کارگران و بنا مشغول به کار شده ابعاد فونداسیون را کاملا مشخص کرده به وسیله ی ریسمان کار جدا کرده سپس به ساختن قالب آجری فونداسیون با ارتفاع مشخص پرداختند. و دو کارگر شروع کردند به کندن زمین برای ایجاد چاه های شمع بندی.
پس از ساختن قالب بندی فونداسیون کار کاملا آماده تحویل به گروه آرماتوربند برای اجرای شبکه مش و آرماتور بندی پی بود.
پس از تهیه ی میل گرد با شماره های مشخص کار را تحویل گروه آرماتوربند دادیم.

    آرماتوربندی
با توجه به وسعت مانور توسط کارگران، کار گروه آرماتوربند به سرعت انجام می شد البته در این هنگام چاله های بین شناژ بندی فونداسیون را از خاکی که از خاک برداری رمپ توسط کارگران و چاه های شمع بندی باقی مانده بود پر کردیم. تا در هنگام بتون ریزی، پشت قالب آجری که در واقع یک تیغه ی پنج سانتیمتری بود پر باشد. تا در واقع تاب و تحمل وزن بتون را داشته باشد و از تخریب آن جلوگیری گردد.
گروه آرماتوربند کاملا طبق نقشه مشغول به بریدن، اندازه کردن و ساختن شبکه آرماتور و مش بندی فونداسیون شدند. در این مدت همواره یک کارگر به وسیله ی کارگاه و آچار گوساله طبق نقشه مشغول تهیه ی خاموت ها و تنگ ها به تعداد و اندازه های مورد نیاز شد.

     علت استفاده فولاد و میل گرد در ساختمانها و پی
بطور کلی ما از فولاد بکار رفته در بتون انتظار تاب و تحمل نیروهای کششی را داریم زیرا بتون به تنهایی دارای مقاومت فشاری بالا و قابل قبولی می باشد لیکن در مقابل نیروهای کششی ضعیف است. ما با استفاده از میلگرد در بتون سعی در بهبود این شرایط داریم.

     نحوه ی آرماتوربندی
فولاد را که گفتیم به صورت میل گرد در بتون استفاده می کنیم باید به صورت یک شبکه و کلاف یک پارچه در آورده تا بتواند به خوبی در مقابل نیروهای وارده از خود مقاومت نشان دهد. به این شبکه میل گرد و آرماتورهای به هم بافته شده حصیری می گویند.
میل گردها را معمولا با توجه به قطر آنها می خوانند مثلاً میل گرد 18، میل گردی است که قطر آن 18  میلیمتر  می باشد.
لازم ذکر است با توجه به آئین نامه حداقل میل گردی که در ساختمانها  مصرف می شود نمره  6  می باشد.
البته قابل ذکر است که ساختمان ما فلزی می باشد و ما از میلگرد بیشتر در فنداسیون(پی) و شناژها استفاده می کنیم.
میل گردها معمولا به طول  12  متربه بازار عرضه می شوند. که با توجه به شکل و ابعاد فونداسیون باید آنها را به اندازه ی دلخواه قیچی کنیم. با توجه به توضیح بالا که شبکه آرماتورها باید به صورت یک کلاف یک  پارچه عمل کند نحوه ی اتصال آنها به یکدیگر بسیار حائز اهمیت است. که مسلماً باید با نظارت مهندس ناظر اجرا شود.
معمولا در کارگاه ها برای اتصال دو نخ آرماتور 40 برابر قطر  آرماتور آنها را با هم اورلب کرده و به وسیله ی مفتول آنها را به هم می بندیم. که البته این نوع اتصال طبق آئین نامه برای آرماتورهای  تا نمره ی 32  مجاز می باشد. روشهای دیگری نیز برای اتصال آرماتورها وجود دارد.
با توجه به خاصیت میل گرد و علت استفاده آن در بتون باید اندازه قطر و نحوه  اجرای آرماتورها دقیقاً طبق نقشه و با نظر مهندس محاسبه و اجرا شود، مقدار میزان مصرف میل گرد در بتون با توجه به سطح مقطع آن است.
با دقت در شکل ظاهری فونداسیون و محاسبه می توانیم به این نتیجه برسیم که در سطح بالایی پی نیروهای کششی وارده کم و نیروهای فشاری وارده که بتون به خوبی می تواند در مقابل آن مقاومت کند زیاد است.  و در سطح پایینی پی نیروهای کششی وارده زیاد و نیروهای فشاری وارده کم است. پس باید در سطح پایینی پی از تعداد میل گردهای بیشتر و قویتری استفاده کنیم تا در مقابل نیروهای کششی وارده به خوبی مقاومت کند. در کارگاه های کوچک مثلا در کارگاه مورد نظر ما با توجه به مشکلات اجرایی و نظر به اهمیت سطح مقطع فولاد در بتون به جای استفاده از میل گردهای با نمره بالاتر در شبکه پایین پی از تعداد بیشتری میل گرد با نمره میل گردهای شبکه بالایی پی البته با نظر مهندس ناظر استفاده می شود.
کارگران پس از آماده سازی شبکه کف پی آن را در ته پی قرار دادند. چون در کارگاه ما از بتن مگر در سطح کار استفاده شده بود حداقل فاصله خارجی شبکه زیر پی از بتون مگر می باید حدوداً 3  سانتی متر باشد. برای این کار از تکه ها و نخاله های ساختمانی موجود در کارگاه استفاده شد.
نکته حائز اهمیت در اجرای کار این است که باید فاصله میل گردها و خاموت ها را دقیقاً طبق نقشه اعمال کنیم که البته این فاصله ها را باید از مرکز به مرکز آرماتورها در نظر بگیریم.
فقط در موقع جاگذاری باید دقت لازم انجام گیرد تا قفسه ها و مش میل گردی درست در وسط گود قرار گیرد تا در هنگام بتون ریزی از همه طرف توسط بتون احاطه شوند. در واقع بتون مثل کاوری دور و اطراف آن را بپوشاند. معمولاً میلگردهای مصرفی در بتون را از نوع میلگرد آجدار انتخاب می کنند.

   اتصال ستون ها به فنداسیون:
    بعد از صفت شدن فونداسیون و آب دهی آن یک کارگر شروع به پاکسازی روی صفحه های بیس پلیت کرد.
سپس متخصص کارگران جوشکار یک قالب کوچک از پایه ستون تیرورق درست کرد و با نظارت مهندس ناظر جای دقیق ستون را بر روی صفحه بیس پلیت مشخص کردیم.
بعد از آن در مکان های معین چند تکه فلز را خال جوش زدیم تا ستون را راحت تر در مکان خود قرار دهیم.
همه ی 32 بیس پلیت را به این صورت مشخص کردیم. لازم ذکر است که32 ستون این ساختمان در دو قسمت می باشد به این معنا که بیست و چهار ستون در پشت یا جنوب و بیست و چهار ستون در جلو یا شمال. طبق برنامه ریزی فردای روز اتمام کار یک جرثقیل به کارگاه برای نصب ستون ها آورده شد. نکته جالب توجه این بود که کارگران برای اینکه جرثقیل بتواند ستون ها را به راحتی از زمین برای نصب بلند کند انتهای بالایی ستون را به صورت دایره سوراخ کردند تا در وقت برای نصب آن صرفه جویی شود
سپس اولین ستون را با جرثقیل بلند کردیم و به مکان مورد نظر بردیم و بعد از تراز کردن آن آن را در مکان خود قرار داده، بعد از زدن خال جوش های مطمئن آن را از جرثقیل جدا کردیم.
و شروع به نصب دومین ستون کردیم، بعد نصب ستون دوم مهندس ناظر متوجه شد که ستون اولی را جای شمال و جنوبش را کارگران اشتباهی گذاشتند. پس مجبور شدیم با هوابر ستون را از بیس پلیت جدا کرده و با جرثقیل آن را چرخاندیم و روی صفحه بیس پلیت را با هواجوش تمیز کردیم تا ستون در جای خود به درستی مستقر گردد زیرا نخاله های و گلوله های خال جوش قبلی در روی بیس پلیت بود.
بعد از تمیز کردن صفحه دوباره آن را در جای مشخص شده خال جوش دادیم بعد از این اشتباه بقیه ستون ها را با دقت بیشتری نصب کردیم تا این اشتباه دوباره تکرار نشود.
سپس بعد از اطمینان از نصب ستون یک کارگر جوشکار شروع می کرد به جوش کامل ستون به صفحه بیس پلیت، بعد نصب بیست و چهار ستون پشتی یا جنوبی شروع کردیم به نصب تیرهای افقی آن که تمام این مراحل نصب حدود دو روز طول کشید.
بعد از نصب ستون ها طبق دستور مهندس ناظر و محاسب شروع به ساخت شمشیری های پله ساختمان کردیم که اندازه دو پاگرد از هم cm256 وارتفاع دو پاگرد از هم  یعنی از سطح پایینی تیرآهن پایینی تا بالای تیرآهن بالایی 178cm بود.
طبق این مشخصات کارگران متخصص جوشکاری شروع به برش یک تیرورق خام کردند.
شمشیری های پله را با ورق به ترتیب زیر ساختیم. تیر وسط راه پله را به صورت  8  و 7  بریدن که بالای آن به صورت  8  و پایین آن به صورت  7  بود در قسمت  8  آن در بال پایینی آن را حدود  10cm بیشتر گذاشتند و همین کار را به صورت برعکس با قسمت  7   تیرورق انجام دادن سپس قسمت های اضافه  10cm  را طبق محاسبه داده شده توسط مهندس محاسب خم کردند تا به زاویه مورده نظر رسید بعد از چک کردن آن توسط مهندس ناظر بقیه تیرورق های راه پله طبق نمونه اولیه ساخته شده و به وسیله جرثقیل در سر جای خود نصب شدند. بعد از اتمام نصب موقتی جرثقیل را از کارگاه خارج کردند.

   ترازکردن ستون های عمودی با ستون های افقی:
    طبق گفته های قبلی طبقه همکف را هنگام نصب تراز کردیم وطبقات بعدی تراز نبودند ولی ما تمام تیرهای افقی را با خال جوش به ستون های عمودی وصل نمودیم. پس در طبقه اول از یک کنج ساختمان با جک های کششی و فشاری و تیفور(با سیم های بوکسل برای کشیدن ستون) شروع به تراز کردن طبقه اول می کنیم بعد از مطمئن شدن از تراز شدن ستون مورد نظر شروع به جوش دادن ستون های افقی برای تثبیت دقیق ستون در سرجایش می کنیم این کار را که از یک کنج شروع کردیم تا انتهای طبقه اول انجام میدهیم و به ترتیب این کار را بعد از اتمام طبقه اول در طبقه دوم و سوم انجام میدهیم.

    عایق کاری تیرورق ها:
بعد از تراز کردن کل طبقات تمام تیرورق های ساختمان را با امولاسیون قیری (پرایمر) می پوشانیم این کار را برای جلوگیری از رسیدن هوا به فلز یا همان تیرورق انجام میدهیم.

     ساخت تیرچه طبقات:
باید متذکر شوم که ساخت تیرچه ها نیز همزمان با ساخت تیرورق ها بوده است. که پیمانکار جهت سهولت کار تیرچه ساز یک گوشه از کارگاه را با بتون مگری که در زیر فنداسیون استفاده کرده بودیم صاف و تراز کرده بود.
بعد از محکم شدن سطح مورد نظر تیرچه ساز لوازم خود را که شامل دو بشکه دیوست و بیست لیتری و لوازم جوشکاری ودستگاه خم کننده میلگرد بود به کارگاه منتقل کرد و در شروع  کار یک تیرآهن ساده را در کنج کارگاه مستقر نمود و طبق محاسبه ی مهندس محاسب در فواصل معین میلگرد هایی که به یک اندازه بودند را جوش داد که روی سر آنها به صورت قلاب مانند بود بعد یک شاخه اصلی میلگرد را روی آن قرار داد و در سمت دیگر یک کارگر میلگردها را به اندازه معین برش داده و در دستگاه خم کن میلگرد قرار می داد، سپس میلگردهای شبیه 8 را بر روی  گیره قلابی میلگرد هایی که روی تیر نصب بودند گذاشته وشروع به جوش دادن آنها می کرد.
لازم ذکر است که تمامی مراحل ساخت تیرچه بوسیله مهندس محاسب محاسبه شده و در اختیار تیرچه ساز قرار داده شده بود.
فردای آن روز پیمانکار یک وانت قالب سفال های کف تیرچه را به کارگاه منتقل کرد تیرچه ساز بتن مورد استفاده خود را در یک بشکه درست می کرد و از آن استفاده می نمود
البته تولید تیرچه هنوز ادامه دارد.
نکته حائز اهمیت در ساخت تیرچه ها استفاده از قالب های سفالی می باشد که ضمن اینکه بعد از ساخت تیرچه جزئی از آن می شود انقباضات و انبساط های آن با بتن مشابه می باشد و سبب تقویت سقف می شود.

     سقف:
 کارگران اقدام به کارگذاشتن تیرچه ها نمودند. ابتدا تیرچه ها را خوابانده و سپس به وسیله ی بلوک هایی که باید در سقف به کار می رفت فاصله ی بین آنها را اندازه کردند. بطوریکه در دو سر تیرچه ها یک ردیف بلوک قرار داده و پس از اندازه کردن آنها را به وسیله ی مفتول در جای خود محکم می نمودند. سپس به کار گذاشتن سنجاقی ها پرداختند. بعد از این کار اقدام به فرش نمودن سقف کردند. نکته ی قابل ذکر در فرش نمودن سقف این بود که سوراخ های بلوک هایی را که می باید در مقابل تیرهای اصلی قرار گیرند به وسیله ی گچ می پوشانیدند. این کار برای جلو گیری از حدر رفتن بتون در هنگام بتون ریزی سقف اجرا شد. به این ترتیب در هنگام بتون ریزی بتون ریخته شده ازطریق سوراخ های مذبور وارد بلوک ها نشده و هم از سنگین شدن سقف و هم از ضایع شدن بتون جلوگیری نمودیم. نکته ی دیگر اینکه در فواصل معین شده طبق نقشه به اجرای کلاف عرضی پرداختند. این فاصله را ازپایین به وسیله ی تخته پوشاندند. سپس میل گردهای آن را کار گذاشتند.
بعد از آنکه سقف را کاملا به وسیله ی بلوک فرش نمودند به کار گذاشتن میل گردهای ممان منفی و حرارتی پرداختند. میل گردهای حرارتی از نوع میل  گردهای ساده بوده و به صورت کلاف به کارگاه آورده شد. کارگران آنها را به همان صورت به بالای سقف برده و در آنجا آنها را باز کرده و به وسیله  نیروی کشش آنها را راست می نمودند. البته به علت کم بودن قطر آنها این کار به آسانی میسر بود. بعد از آنکه میل گردهای حرارتی را خوابانیدند اقدام به کارگذاری جک ها نمودند. جک های چوبی را که به وسیله گروه نجاری به اندازه ی مورد نظر ارتفاع سقف ساخته شده بود به فاصله ی حدوداً هر هشتاد سانتی متر در زیر سقف قرار دادند. کارفرما مهندس ناظر را در جریان امور قرار داده و ناظر پس از بازدید از کارگاه اجازه بتون ریزی سقف را صادر نمود. عملیات بتون ریزی به فردا موکول شد. این عملیات طبق نظر مهندس ناظر باید در یک روز انجام می پذیرفت. می دانیم که این کار برای جلو گیری از ایجاد درز سرد می باشد.
کارفرما برای این کار تصمیم گرفت بتون آماده را از کارخانه خریداری نمایند. و از قبل با کارگران توافق کرده که در صورت بطول انجامیدن عملیات همه ی کارگران به اضافه کاری بپردازند. صبح زود پس از حاضر شدن اکیپ بتون ریز و گارگران اقدام به بتون ریزی نمودیم. ماشین بتونیر در مکان مناسب استقرار پیدا کرد و جرثقیلی که حامل پمپ بتون ریزی بود نیز با زاویه مناسب مستقر شد. کارگران برای جلوگیری از تنش ها و تکان های شدید لوله ی بتون ریز آن را به وسیله ی طناب های ضخیمی مهار نمودند.
به گونه ای که ابتدا طناب را به دور لوله ی بتونریز پیچیده سپس چهار کارگر از چهار طرف سر طناب ها را محکم گرفتند. بعد از انجام این کارها پمپ بتون ریز را روشن کرده و شروع به بتون ریزی نمودیم. یک کارگر با ماله به صاف کردن مختصر سطح بتون ریزی شده مشغول شد. این عملیات چون به وسیله ی ماشین انجام گرفت از سرعت قابل ملاحضه ای برخوردار بود.