پاورپوینت داروهای ضدقارچی

نوع فایل: پاورپوینت ()

 قسمتی از متن پاورپوینت:

تعداد اسلاید: 54 صفحه

داروهای ضدقارچی درمان عفونتهای قارچی شدت بیماری و دامنه عفونت در نوع درمان موثر است عفونتهای کم التهاب عموماً وسیع و گسترده می باشند در حالیکه عفونتهای شدید و التهابی اغلب نقاط محدودی را گرفتار می سازند.
عفونتهای التهابی با محدوده مختصر عموماً نسبت به درمان پاسخ می دهند.
عواملی که در انتخاب داروی ضد قارچی مناسب موثرند سن، جنس، شغل، عادت و بهداشت عمومی بیمار و نقاط آناتومیک تحت درمان می باشد که باید به آنها توجه شود. درمان عفونتهای قارچی ضایعات آلرژیک و بثورات با یک دوره کوتاه درمان کورتیکوستروئیدی همراه با داروهای ضدقارچی تحت کنترل قرار می گیرد.
عفونتهای درماتوفیتی پوست را در صورتیکه جزئی و مختصر باشند می توان بطور موضعی درمان نمود، لیکن در مورد ضایعات درماتوفیتی مزمن، ضایعات گسترده و عفونتهای مو و ناخن باید از درمان سیستمیک استفاده شود. داروهای ضدقارچی باوجود افزایش روزافزون داروهای ضدقارچی ولی همچنان در مقایسه با داروهای آنتی باکتریال تعداد آنها بسیار کمتر است. داروهای ضد قارچی موجود به چهار گروه اصلی تقسیم بندی می شوند:
پلی اِن ها
آزولها
آلیل آمینها
اکینوکاندینها
علاوه بر چهار گروه اصلی، تعدادی از داروها نظیر فلوسیتوزین و گریزئوفولوین در هیچ یک از گروههای فوق الذکر قرار نمی گیرند و در یک گروه متفرقه دسته بندی می شوند. داروهای ضدقارچی این داروها را می توان براساس مکانیسم اثر دارو به چند دسته تقسیم نمود:
داروهای موثر بر غشاء سلولهای قارچی مثل پلی اِن ها و ایمیدازولها
داروهای موثر بر سنتز DNA یا RNA مثل فلوسیتوزین
داروهای موثر بر دوک تقسیم مثل گریزئوفولوین Amphotericin B یک داروی ضدقارچی از گروه پلی اِن ها با ساختمان ماکروسیکلیک می باشد. این دارو از استرپتومیسس نودوزوس بدست می آید. آمفوتریسین B همچنان داروی انتخابی در بسیاری از عفونتهای سیستمیک قارچی است. Amphotericin B آمفوتریسین B از طریق اتصال به ارگوسترول (استرول اصلی در ساختمان غشاء قارچها) عملکرد غشاء سلول را مختل کرده و متعاقباً باعث اختلال در فعالیتهای متابولیکی و نهایتاً منجر به مرگ سلول قارچی می شود. سلولهای پستانداران نیز حاوی استرول می باشد و به نظر می رسد آسیب ناشی از آمفوتریسین B به سلولهای قارچی و انسانی مکانیسم مشترکی داشته باشد. فارماکوکینتیک: آمفوتریسین B فاقد جذب سیستمیک از راه غشاء های مخاطی یا پوست است، به همین دلیل جذب دارو از دستگاه گوارش نیز محدود می باشد. آمفوتریسین B برای مدت طولانی به بافتها متصل بوده و از این محل ذخیره مجدداً به جریان خون وارد می شود. فرآورده متابولیتی برای آمفوتریسین B شناخته نشده است. بیش از 70 درصد دوز مصرفی بدون تغییر طی یک هفته اول در صفرا و ادرار دفع می شود.
فارماسیوتیکس: آمفوتریسین B در اشکال خوراکی، موضعی و تزریقی در دسترس می باشد. این دارو را می توان از راه تزریق داخل ورید، درون نخاع و یا بطور موضعی به شکل لوسیون، کرم و پماد در درمان ضایعات جلدی مصرف نمود. Amphotericin B مصارف درمانی: انواع موضعی آمفوتریسین B در درمان عفونت کاندیدیازیس جلدی و مخاطی کاربرد دارد. فرم تزریقی دارو همچنان داروی انتخابی در بسیاری از عفونتهای سیستمیک قارچی نظیر؛ کاندیدیازیس، کریپتوکوکوزیس، آسپرژیلوزیس، هیستوپلاسموزیس و... می باشد. آمفوتریسین B و فلوسیتوزین دارای اثر سینرژیسم یا افزایشی در مصرف همزمان در برابر گونه های کاندیدا و کریپتوکوکوس می باشد.
این دارو بسیار سمی است و تنها باید در بیمارانی که عفونت قارچی عمیق آنها تشخیص داده شده و تحت نظارت کامل پزشک می باشند مصرف گردد.
Amphotericin B عوارض جانبی: خطرناکترین عارضه آمفوتریسین B آسیب توبولی کلیه ها است. در اغلب بیماران چندین ماه پس از قطع درمان عملکرد کلیوی به حالت طبیعی باز می گردد. ولی ممکن است نارسایی برگشت ناپذیر کلیوی نیز اتفاق می افتد. همچنین مصرف این دارو گاه با عوارضی چون تهوع، استفراغ، سردرد، دل پیچه، تب، لکوپنی، آنمی همولیتیک، نقص انعقادی، اریتمی، درد مفاصل، تشنج، از بین رفتن شنوایی، سقوط فشار خون، ضعف عضلانی...

توجه: متن بالا فقط قسمت کوچکی از محتوای فایل پاورپوینت بوده و بدون ظاهر گرافیکی می باشد و پس از دانلود، فایل کامل آنرا با تمامی اسلایدهای آن دریافت می کنید.