گزارش کارآموزی عمران(مرکز محلّه ی راد)

گزارش کارآموزی عمران(مرکز محلّه ی راد) در 25 صفحه  + 25 اسلاید

آجر کاری:
عملیّات آجر کاری شامل انتخاب نوع آجر،نوع ملات،و روش اجرای کار باید بر اساس مشخّصات نقشه های اجرایی و دستورات دستگاه نظارت انجام گیرد.
به کار بردن آجر های غیر استاندارد به هیچ وجه مجاز نیست.
پیمانکار موظف است با توجه به زمان بندی اجرای عملیّات،نسبت به تدارک و دپو کردن آجر اقدام نماید.
محل دپو و نحوه ی دپو کردن آجر، باید با نظر دستگاه نظارت و در محل های مناسب کارگاه پیش بینی گردد.
در این جا باید دقّت کرد که دپو کردن به صورتی انجام شود که باعث شکسته شدن آجر نگردد.
مشخصات آجر مصرفی:
ابعاد آجر های دستی شامل طول و عرض و ارتفاع  باید به ترتیب 210 و 100 و 55 میلی متر باشد.
وجود یک ترک عمیق در سطح متوسط حداکثر تا عمق 40 میلی متر در آجر پشت کار بلا اشکال است.
طول شکستگی ودندانه ای شدن خطوط وزوایا نیزدرآجرپشت کارنباید از 15 میلیمتر تجاوز


  دانه بندی با الک:  
     تجزیه ی مکانیکی خاک عبارت است از تعیین محدوده ی اندازه ی ذرات موجود در خاک که به صورت درصدی از وزن خشک کل بیان می شود.دانه بندی با الک عبارت است از لرزاندن نمونه خاک روی مجموعه ای از الک ها که چشمه های آن ها به تدریج کوچکتر می شود.معمولا ریز ترین الک شماره  ی 200 است و مانده روی الک 200 را درشت دانه و خاک عبوری از الک 200 را ریز دانه می گویند.ریز دانه ها با پر کردن خلل و فرج میان دانه های درشت تر،نقش مهمی را بازی می کنند.
برای مصالح اساس حداکثر درصد عبوری از الک شماره ی 200 حدود 8 تا 10 در صد است و برای زیر اساس این مقدار به حد اکثر 12 در صد محدود می شود.
از روی منحنی دانه بندی می توان درصد شن، ماسه، لای و ذرّات هوم اندازه با با رس موجود در خاک را به  دست آورد.
خاکی خوب دانه بندی شده که بر روی منحنی دانه بندی، اندازه ی ذرّات در محدوده ی وسیع تری به صورت تقریباُ پیوسته  توزیع شده باشد.
 شکل ذرّات در توده ی خاک به اندازه ی دانه بندی دارای اهمّیت است.شکل ذرّآت را با عناوینی چون تیز گوشه،نیمه تیز گوشه،گرد کوشه و... بیان می شود و به صورت کلی به سه دسته ی حجیم، پولکی و سوزنی تقسیم می شود.
  شکستگی مصالح:
     مصاح مصرفی برای روسازی، برای این که بهتر در همدیگر قفل و بست شوند،می بایست تا حدودی شکسته شوند.
    برای تعیین در صد شکستگی مصالح مصرفی]از الک نمره ی 4 استفاده می شود. دانه های باقی مانده روی الک شماره ی 4 را که حداقل در یک وجه شکستگی دارند را جدا کرده و آن ها را وزن می کنند تا درصد شکستگی را از تقسیم این وزن بر وزن کل مصالح مانده روی الک 4 به دست آید.
برای لایه ی اساس حداقل شکستگی 50 در صد و برای مصالح زیر اساس حدود 30 درصد است.
  حد خمیری و حد روانی:
  این حدود توسط آزمایشات اتر برگ تعیین می شود که بر روی مصالح عبوری از الک 4 انجام می شود.اگر به یک نمونه خاک،آب اضافه کنیم،به حالت روان در میآید و به تدریج که آب از دست می دهد ابتدا به حالت خمیری وسپس به حالت نیمه جامد در می آید.
حد روانی برای مصاح اساس و زیر اساس باید از 25 کمتر باشد.دامنه ی خمیری تفاضل میان حد خمیری و حد روانی است که برای مصالح زیر اساس نباید از 6 درصد بیشتر شود و برای مصالح اساس حدود صفر در نظر گرفته شده است.
   سختی مصالح:
      به کمک آزمایش سایش لوس آنجلس سختی مصالح به دست می آید.مصالح مصرفی نباید زیر بار وسایل نقلیه و چرخ های غلتک در زمان احداث خرد شوند.
حداکثر سائیدگی مناسب برای مصالح اساس و زیر اساس 50 درصد می باشد
   تمیزی مصالح:
     برای تعیین تمیزی مصالح از آزمایش SE یا هم ارز ماسه استفاده می شود.این آزمایش را بر روی مصالح عبوری از الک 4 انجام می دهند.
حداقل  SE برای مصالح زیر اساس 25 و برای مصالح اساس 50 درصد پیشنهاد شده.
    مقاومت خاک:
مقاومت خاک را می توان به گونه های مختلفی به دست آورد که به صورت آزمایش تک محوری، دو محوری و  CBR  می باشد.
  CBR  مقاومت نسبی خاک را نسبت به مصالح مرغوب(شکسته شده) نشان می دهد.هر چه CBR  خاک بیشتر باشد خاک مرغوب تر است.
   درصد ترکم:
     در صد تراکمی که برای خاک ها در نظر می گیریم، بر اساس چند پارامتر است:
-   نوع راه
-  جنس خاک
-   میزان تردد
-   فاصله ی لایه تا سطح راه
    برای زیر اساس و اساس تراکم بالای 95 درصد مبنای کار قرار می گیرد.

پی:
     مجموعه بخش هایی از سازه و خاک ِ در تمای با آن، که در انتقال بار بین سازه و زمین، از طریق آن صورت می گیرد
به طور کلی می توان پی ها را به چهار گروه عمده تقسیم کرد:
1-   پی های سطحی (   Shallow foundation )     یا شالوده ها
2-   پی  های عمیق  (deep foundation ) مانند پی های شمعی
3-   پی های نیمه عمیق (Pier foundation ) مانند پی های چاهی
4-   پی های ویژه (special foundation ) مانند پی های با صندوقه (Caisson) و مهار (Anchorage)
پی های سطحی یا شالوده ها:
      شالوده ها پی هایی هستند که در عمق کم و نزدیک سطح زمین اجرا می شوند و بار های سازه را به زمین منتقل می کنند.
شالوده ها بر سه نوع اند:
1-   شالوده ها ی منفرد footing
2-   شالوده های نواری strip footing
3-   شالوده های گسترده mat footing
ان چه معمولا" در زیر ساختمان و بر روی پی های عمیق اجرا می شود و بارهای سازه را به پی های عمیق منتقل می کند نیز شالوده است.
واژه ی منفرد جایگزین واژه ی پی تکی یا پاشنه تکی، شالوده نواری جایگزین پاشنه پیوسته و شالوده گسترده جایگزین رادیه ژنرال و پی گسترده است.
پی های عمیق:
آن دسته از پی ها را که نسبت عمق آن ها به کوچکترین بعد افقیشان از شش تجاوز کند پی های عمیق می نامند. انواع پی های شمعی، دیوارک ها  (barette) و دیوار های  جدا کننده (cut off wall) از جمله پی های عمیق  اند. پی های عمیق معمولا" به وسیله ی یک سازه ی میانجی که شالوده نامیده می شود بارهای سازه ای را می گیرند و به زمین منتقل می کنند.
پی های نیمه عمیق:
      پی های نیمه عمیق، مانند پی های چاهی حد فاصل شالوده ها و پی های شمعی را تشکیل می دهند.نحوه ی محاسبه ی این گونه پی ها بیشتر شبیه محاسبه شالوده است.

پی های ویژه:
   پی های ویژه مانند پی های با صندوقه، مهارها، ستون های  شنی و غیره با سه گونه ی قبلی پی ها تفاوت زیادی دارند و برای انتقال بارهای سازه به زمین، ممکن است با بهره گیری از فشار، کشش یا اصطکاک کار کندد. می توان به منظور عمومیت بخشیدن به مسئله ی انتقال نیرو بین سازه و خاک، اطراف پوشش های تونل ها را هم از پی های ویژه ب حساب  آورد. با این دید می توان سازه های نگهبان، مانند سپر های فلزی،ِ دیوار های جدا کننده و غیره نیز به حساب آورد.

پی سازی:
اتخاذ تدابیر لازم و اجرای در خور آن ها به منظور تامین پایداری هر نوع ساختمان برای به وجود آوردن تعادل مناسب بین بنا و زمین در تماس با آن پی سازی نام دارد.
شالوده های منفرد که نزدیک به هم باشند می توانند به یکدیگر پیوسته شوند و به صورت شالوده مرکب کار کنند. شالوده های نواری ممکن است زیر ستون و یا زیر دیوار باشند. شالوده های گسترده بهدو  صورت، بدون تیر و با تیر طراحی و اجرا می شوند.

بررسی ژئو تکنیکی:
     بررسی های ژئو تکنیکی، لایه های زمینی و آب های زیر زمینی را به عنوان عوامل دخیل در پایداری و رفتار مناسب ابنیه موقتی و دائمی مورد مطالعه قرار می دهد. این بررسی ها به منطور ارائه داده های مربوط به رفتار خاک که در طراحی و ساخت بنا ها لازم می آید، صورت می گیرد.
تحلیل عوامل حاصل در طول بررسی مقدماتی و شناسایی خاک ها به یک جمع بندی کلی شامل مراتب زیر منجر می شود:
- تهیه برش ها  و نیمرخ های زمین شناسی و ژئوتکنیکی
- دست یابی به مشخصات مختلف خاک ها برای تدوین طرح و انجام محاسبات
- شناخت جریان های مختلف آب های زیر زمینی و سفره های آب
- بررسی حساسیت لایه های سطحی خاک در برابر یخبندان
- چگونگی خورندگی خاک ها و آب ها در برخورد با مصالح ساختمانی
- بررسی رفتار خاک ها در برابر بار های دینامیکی مانند زلزله
گود برداری های لازم برای اجرای شالوده ها:
هدف گودبداری ایجاد گود هاییی است که بخش هایی از ساختمان که در تماس مستقیم با زمین هستند در آن قرار گیرد. اجرای شالوده ها باید بعد از سالم سازی و خشکانیدن کف گود صورت گیرد سالم سازی کف گود با روش های مناسب، از قبیل آب کشی و زه کشی عملی است. گودهایی که در مجاورت بناهای موجود ایجاد می شوند نباید به هیچ عنوان پایداری این بنا ها را، چه در مرحله ی موقت اجرا و چه در مرحله ی نهایی، دچار نقصان یا اشکال کنند.     
 تمامی عواملی که در کف گود به آن برخورد می شود مانند سنگ ها، شالوده های قدیمی و به طور کلی هر شی ء زمینی مقاوم که احتمال تشکیل نقاط سخت موضعی را در زیر شالوده های گسترده و شالوده های نواری پدید می آورند باید تا عمق مناسبی برداشته شوند تا از نا همگنی در زیر شالوده ها اجتناب شود. راه حل های مناسب دیگری هم می توانند به کار گرفته شوند، تمامی بخش ه ا و عدسی ها ی با قابلیت تراکم بیشتر از زمین طبیعی مجموعه را باید در شرایط یکسان به سازی ی جایگزین کرد تا زمین پی از همگنی کافی برخوردار شود خاک جایگزین را، در صورت لزوم و با توجه به نوع آن باید متراکم کرد تا معیار های کلی باربری نقصان نیابد. راه حل دیگر، جایگزینی بخش های برداشت شده با بتن کم عیار است.
  عملیات گود برداری شامل فعالیت های ساختمانی از قبیل حفاری چاه ها و مجاری آب و فاضلاب، خاک برداری،  خاک ریزی، حفاری و پی کنی با وسایل دستی و ماشین آلات مکانیکی، عملیات زیر زمینی و نظایر آن است.

ایمنی در کار های گود برداری:
قبل از شروع عملیات گودبرداری  باید با همکاری سازمان های ذیربط جریان برق، گاز، آب و سایر سرویس های مشابه در محل گود برداری قطع شود و چنان چه محل گودبرداری در نزدیکی و مجاورت یکی از ایستگاه های اصلی خدمات عمومی مانند آتش نشانی باشد، باید قبلا" مراتب به اطلاع آن ایستگاه رسانده شود. قبل از گودبرداری باید کلیه اشیای زاید از قبیل درخت، تخته سنگ و ضایعات ساختمانی که ممکن است سبب وقوع حادثه ای شود ف از محل گودبرداری خارج گردد.
در صورتی که حفاری و خاک برداری در عمق پایین تر از پی ساختمان ها و دیوار های حائل یا سطح معابر عمومی که در  مجاورت محل حفاری و خاک برداری قرار دارند  صورت گیرد. باید اقدام های لازم برای جلوگیری از خطر ناپایداری آن ها به عمل آید.  بعد از وقوع بارندگی، طوفان، سیل و زلزله باید محل گودبرداری بازدید شود تا در نقاطی که خطر ریزش دیواره وجود دارد، با استفاده شمع و سپر یا چوب بست، دیواره تحکیم و تثبیت گردد.
بتن مگر:
اجرای یک لایه بتن مگر در زیر تمام شالوده های بتن آرمه که در مجاورت سطح زیرین خود آرماتور دارند الزامی است. بتن مگر خطر آبوده شدن بتن سازه ای را به هنگام انجام عملیات بتن ریزی مرتفع می نماید. ضخامت لایه بتن پاکیزگی به هیچ عنوان نباید کمتر از پنج سانتی متر باشد.
ریختن بتن مگر باید به مجرد اتمام عملیات گودبرداری صورت گیرد. پاره ای از خاک ها، مانند مارن ها، که در زمان پایان عملیات گودبرداری مقاومتی کافی و مناسب دارند، نسبت به عوامل جوی حساسیت نشان می دهند و در اثر ریزش آ ب باران بر آن ها بعد از چند ساعت  گل شده و کاملا" سست می شوند. برخی خاک های دیگر، مانند شیست ها، خاصیت تورقی دارند و در مجاورت هوا پوسته پوسته شدهو از جدارهای گود جدا می شوند. به منظور پیشگیری از مشکل فوق و جلوگیری از در معرض هوا قرار گرفتن زمین های قابل تورم، می توان روی قسمت های گود برداری شده را با ملات ماسه سیمان اندود کرد و یا با ورق کلفتی از پلی اتیلن متناسب با شرایط سطح زمین، روی آن را پوشاند.
عیار های کمینه بتن مگر:
       ارقام ذکر شده زیر برای تامین حفاظت کافی آرماتور ها در برابر خوردگی توسط سازمان مدیریت اعلام شده است:
- برای بتن پاکیزگی و بتن درشت، حداقل عیار 150 کیوگرم سیمان در متر مکعب بتن است.
- برای شالوده های با بتن غیر مسلح در زیر دیوار های باربر یا ستون ها، عیار کمینه 200 کیلوگرم سیمان در متر مکعب بتن است.
- برای شالوده های نواری که فقط آرماتور کلاف دارند، باید عیار کمینه 250 کیلوگرم سیمان در متر مکعب بتن باشد.
- برای بتن شالوده های بتن آرمه، عیار کمینه 300 کیلو گرم سیمان در متر مکعب بتن  است.

ابعاد پی:
عرض، طول و عمق پی ها کاملا" بستگی به وزن ساختمان و قدرت تحمل خاک محل ساختمان دارد. در ساختمان های بزرگ قبل از شروع کار به وسیله ی آزمایشات مکانیک خاک قدرت مجاز تحملی زمین را تعیین نموده و از روی آن مهندس محاسب ابعاد پی را تعیین می نماید. ولی در ساختمان های کوچک که آزمایشات مکانیک خاک در دسرتس نیست باید از مقاومت زمین در مقابل بار ساختمان مطمئن شویم. اغلب مواقع قدرت مجاز تحملی زمین برای ساختمان های کوچک با مشاهده ی خاک پی و دیدن طبقات آن وطرز قرار گرفتن دانه ها بر روی همدیگر و یا با ضربه زدن به وسیله ی کلنگ به محل پی قابل تشخیص است. گاهی اوقات نیز برای به دست آوردن اطمینان بیشتر می توان اقدام به آزمایشات ساده ی  محلی نمود.  
انواع پی های مورد استفاده در ساختمان:
 پی به صورت های نقطه ای (تکی)، نواری، گیرده اجرا می شود و در مناطقی که خاک توانایی هیچ گونه بار گذاری نداشته باشد از پی گسترده استفاده می کنیم .
معمولا" برای ساختمان های زیر سه طبقه از پی نقطه ای استفاده می شود. در ساختمان هایی که پی نقطه ای اجرا شده در زیر هر ستون یک پی قرار دارد که به وسیله ی شناژ به هم متصل شده  اند و بار بنا را به زمین زیر خود منتقل می کنند. در ساختمان هایی که پی تکی جواب گوی بار وارده به زمین نیست در امتداد ستون ها و دیوار ها پی نواری ایجاد می کنند که شبکه مش در @ تمام طول پی نواری وجود دارد. پی گسترده نیز برای بنا های بسیار سنگین و ساختمان های بلند و بر روی خاک هایی که مقاومت کمی دارند طراحی می شود. شمع نیز در زمین ها یی که تحمل بار ندارند مانند زمین های ماسه بادی برای رسیدن به سطح بکر و مقاوم زمین کوبیده می شود.
پی های گسترده:
       به این گونه پی ها  رادیه ژنرال هم می گویند، از بتن مسلح ساخته می شوند و دارای محاسبات فنی مفصل و دقت اجرای فوق العاده می باشد. برای ساختمان هایی که دارای وزن فوق العاده زیاد بوده و یا ساختمان هایی که در زمین های ست ساخته می شود این گونه پی ها ایجاد می گردد.
برای ساختنن پی های سراسری باید صفحه ای از بتن به طول و عرض تمام زیر بنای ساختمان به ضخامت محاسبه شده حداقل در حدود 80 تا 100 ساتنی متر ریخته شود. میل گردهای این صفحه بتنی طبق محاسبه به دست می آید. در محل هایی که بار بیشتری وجود دارد، میل گردهای بیشتری گذاشته می شود. مانند زیر و اطراف ستون ها، آرماتور های ریشه برای ایجاد ستون های بتنی و یا صفحه های فلزی زیر ستون برای ستون های فلزی روی این صفحه ی بتنی قرا ر می گیرند.

شمع کوبی:
در زمین هایی که خیلی سست بوده و به هیچ وجه قدرت تحمل بار ساختمان را نداشته باشد مانند خاک های دستی یا زمین های ماسه ای و یا در محل هایی که زمین بکر در عمق های زیاد قرار داشته و برداشتن کلیه ی خاک های سطحی مقرون به صرفه نباشد از طریق شمع کوبی بار ساختمان  را به زمین بکر منتقل می نمایند. بدین طریق که در امتداد پی های ساختمان یعنی در طول دیوار های اصلی که باربر می باشند با فاصله های معین در حدود 2 تا 2.5 متر چاه حفر می کنند.  و در ساختمان های فلزی و بتنی که پی نقطه ای  اجرا می شود زیر هر ستون چاه حفر می نماید. و این حفاری را تا زمین بکرو محکم ادامه می دهند و کف چاه ها را خزینه نموده تا سطح اتکاء آن با زمین بیشتر باشد. بعد این چاه  ها را با بتن یا شفته پر می کنند. بعد ار پر کردن این چاه ها روی آن را به وسیله ی طاق آجری و یا سنگی و یا تیر های بتنی به هم مربوط نموده و بعد روی آن را دیوار چینی می کنند و یا  با نصب صفحه های فلزی روی اسکلت فلزی بنا می نمایند. شفته یا بتن پس از خود گیری مانند ستونی است که در زیر زمین بنا شده و طاق یا تیر بتنی روی آن مانند کلافی این پایه ها را به یکدیگر متصل می کند و در نتیجه بار ساختمان را مستیقیما" به زمین بکر و محکم منتقل می نماید.