گزارش کارآموزی در اداره مخابرات سرخس

گزارش کارآموزی در اداره مخابرات سرخس در 25 صفحه

فهرست
مقدمه..1
نمودار سازمانی2
انواع انتقال3
انواع مراکز...4
انواع سو ئیچینگ6
سیگنالینگ6
مراکز تلفن7
مکانیزم مخابرات...10
واحد سوئیچ.11
کارتهای موجود در سوئیچ11
چک سوئیچ..12
راه اندازی یک  مرکز13
شبکه های خصوصی مجازی (VPN)16
دسته بندی VPN بر اساس رمز نگاری.17
دسته بندی VPN بر اساس لایه پیاده سازی...17
دسته بندی VPN بر اساس کارکرد تجاری19
مختصری درباره تئوری VPN19
پیاده سازی VPN...20
پرتکل های مورد استفاده...21
مقدمه:

ارتباط مخابراتی سرخس با دنیای خارج اولین بار در سال 1315 هجری شمسی توسط یک رشته سیم مغز فولاد به صورت فیزیکی و با تیرهای چوبی بر قرار گردید.
در شهریور 1320 همزمان با حمله روس ها از شمال به ایران این خط ارتباطی قطع گردیده و مجدداً از سال 1323 اما از مسیر دیگری ارتباط دایر می شود
در سال 1352 پنجاه خط مغناطیسی در سرخس دایر که این مقدار در سال 1353 به 200 خط و در سال 1357 به 440 خط افزایش می یابد.
پس از انقلاب شکوهمند اسلامی ایران و در سال 1363 مرکز تلفن سرخس احداث و 1000 شماره الکترو مکانیکی (EMD) نصب و راه اندازی شد.

در سال 1374 سوئیچ فوق جمع آوری و به جای آن سوئیچ 3000 شماره های دیجیتال ERICSSON نصب و راه اندازی گردید. در سال 1377 این مقدار به 5000 شماره ERICSSON و در سال 1380 به 8000 شماره افزایش یافت. در سال 1381 نیز سوئیچ 10000 شماره PARSTEL نصب و راه اندازی گردید.
در سال 1384 با اضافه شدن تقاضا بیش از ظرفیت سوئیچ را تغییر داده و سوئیچ ZTE   که قابلیت 12000 شماره را دارد و قابل ارتقا نیز می باشد.

مخابرات یعنی انتقال اطلاعات (پیام) یا ارتباط میان مشترکین بدین صورت که امواج ساطع شده از انسان را که میرا هستند را به امواج پایدار الکتریکی تبدیل کرده و آن را انتقال داده و به مقصد می رساند

انواع انتقال:
1-   سیم تلفنی:
از این نوع ارتباط در فواصل کوتاه و داخل شهر استفاده می شود

2-   فیبر نوری:
برای ارتباطات راه دور و نیز ارتباطاتی که حجم بسیار زیادی دارد استفاده می شود.
از فیبر نوری برای ارتباطات بین شهری و نیز ارتباطات بین دو مرکز که در داخل شهر قرار دارد استفاده می شود.

3-   انتقال هوایی:
برای ارتباطات بین شهری و حتی بین المللی استفاده می شود. که شامل سه نوع ارتباط است:

الف- انتقال موازی با زمین
در این نوع انتقال امواج موازی سطح زمین ارسال می شود.لازم به ذکر است امواج بالاتر از 80 کیلو متر از سطح زمین نمی رود.

ب‌-  ارسال هوایی:
در این نوع ارسال از خاصیت منعکس کنندگی جو زمین استفاده   می شود، ارتفاع امواج می توانند بین 80 تا 400 کیلو متر باشد.انعکاس جو زمین در شب به مراتب بیشتر از روز می باشد، بنابراین در شب دریافت اطلاعات به مراتب خیلی بهتر از روز می باشد.
پ- ارسال ماهواره ای
در این نوع ارسال فرکانس سیگنال ارسالی به مراتب خیلی بیشتر از دو حالت قبلی است.
تلفن های ابتدایی
ابتدایی ترین سیستم یک دهنی و یک گوشی بوده، مکانیزم آن به گونه ای بود که یک کاسه فلزی که داخل آن براده های زغال قرار داشته و یک صفحه دیاگرام که با کاسه کاملاً عایق شده  بود و یک باتری که بتوان نوسانات صوتی را به نوسانات الکتریکی تبدیل نمود و از طریق جفت سیم به گوشی شخص مورد نظر بفرستد.
5- مراکز دیجیتالی
بعد از مراکز الکترونیکی مراکز دیجیتالی بر سر کار آمد که در آن به جای سلکتورها از مالتی پلکسرها استفاده شد.

6- مراکز SPC
بعد از مراکز الکترو مکانیکی روند رشد وسایل مخابراتی بسیار زیاد بود به     گونه ای که وقتی مراکز الکترو مکانیکی شروع به جمع آوری شد مراکز سوئیچ یا همان SPC روی کار آمد که به آن مراکزی با برنامه های ذخیره شده گفته می شود و در آن هم سخت افزار و هم نرم افزار بکار رفته است.از مواردی که می توان نام برد (سوئیچ های خارجیS12,EWSD,NEAX614 CDC98و سوئیچ های مونتاژ ایران پارستل، کیاتل، عصر).

انواع سوئیچینگ:
1- سوئیچینگ مداری
در این روش برای انتقال اطلاعات بین دو ماشین ابتدا یک اتصال فیزیکی بین مبدا و مقصد برقرار می شود در این روش خطوط ارتباطی گیرنده  و فرستنده از نظر الکتریکی به هم متصل  می شوند.
2- سوئیچینگ پیام
در این روش که صرفا مختص انتقال داده های دیجیتال است هر ایستگاه یک اتصال دائمی و  همیشه وصل با مر کز سوئیچ خود دارد.

سیگنالینگ:
زبان ارتباطی بین سیستم ها را سیگنالینگ می گویند.
از انواع آن می توان بهE&M,R1,R2,NO0,NO1,…,NO7)) اشاره نمود.
سیستمی که در ایران کار می نماید از نوع NO7 مدل  کانال مشترک یا ‍‍CCS می باشد.

مراکز تلفن:
1-   مرکز تلفن شهری
ارتباط را میان مشترکین داخل شهر برقرار می نماید.
2-   مرکز تلفن بین شهری(STD)
ارتباط را میان مشترک داخل شهر و مشترک خارج از شهر برقرار می نماید.
که شامل سه بخش LX,PC,SC می باشد.
که می توان مکانیزم زیر را برای آن تعریف نمود.
مشترکی که در شهر کاشمر می باشد می خواهد با مشترکی که در شهر لاهیجان است تماس بگیرد بنابراین از  LX  کاشمر  به   PCتربت حیدریه  ارتباط برقرار می شود و از آنجا به    PC رشت ارتباط برقرار می شود اگر ارتباط برقرار شود به LX   لاهیجان رفته و ارتباط برقرار می شود اگر  DR1  برقرار نشد آنگاه از DR2 ارتباط برقرار می شود و به  PC  رشت رفته و از آن به  LX لاهیجان می رود اگر باز هم از DR2   ارتباط برقرار نشد به  SC  مشهد می رود و از آن دوباره از خط   LCR1 ارتباط برقرار می نماید  و اگر ارتباط برقرار نشد از خط    LCR2  ارتباط را برقرار می کند به نزدیکترین راه  DR   و به دورترین راه  LCR می گویند.

شبکه های خصوصی مجازی (VPN)
 در طی ده سال گذشته دنیا دستخوش تحولات فراوانی در عرصه ارتباطات بوده است. اغلب سازمانها و موسسات ارائه دهنده کالا و خدمات که در گذشته بسیار محدود و منطقه ای مسائل را دنبال و در صدد ارائه راهکارهای مربوطه بودند، امروزه بیش از گذشته نیازمند تفکر در محدوده جهانی برای ارائه خدمات و کالای تولیده شده را دارند. به عبارت دیگر تفکرات منطقه ای و محلی حاکم  بر فعالیت های تجاری جای خود را به تفکرات جهانی و سراسری داده اند. امروزه  با سازمانهای زیادی برخورد می نمائیم که در سطح یک کشور دارای دفاتر فعال و حتی در سطح دنیا دارای دفاتر متفاوتی می باشند. تمام سازمانهای فوق قبل از هر چیز بدنبال  یک اصل بسیار مهم می باشند: یک روش سریع، ایمن و قابل اعتماد بمنظور برقراری ارتباط با دفاتر و نمایندگی در اقصی نقاط یک کشور و یا در سطح دنیا اکثر سازمانها و موسسات بمنظور ایجاد یک شبکه WAN از خطوط اختصاصی (Leased Line) استفاده می نمایند.خطوط فوق دارای انواع متفاوتی می باشند. ISDN (با سرعت 128 کیلوبیت در ثانیه)، (OC3 Optical Carrier-3) (با سرعت 155 مگابیت در ثانیه) دامنه وسیع خطوط اختصاصی را نشان می دهد. یک شبکه WAN دارای مزایای عمده ای نسبت به یک شبکه عمومی نظیر اینترنت از بعد امنیت وکارآئی است. پشتیانی و نگهداری یک شبکه WAN در عمل و زمانیکه از خطوط اختصاصی استفاده می گردد، مستلزم صرف هزینه بالائی است همزمان با عمومیت یافتن اینترنت، اغلب سازمانها و موسسات  ضرورت توسعه شبکه اختصاصی خود را بدرستی احساس کردند. در ابتدا شبکه های اینترانت مطرح گردیدند.این نوع شبکه بصورت کاملا" اختصاصی بوده و کارمندان یک سازمان با استفاده از رمز عبور تعریف شده، قادر به ورود به شبکه و استفاده از منابع موجود می باشند. اخیرا"، تعداد زیادی از موسسات و سازمانها با توجه به مطرح شدن خواسته های جدید (کارمندان از راه دور، ادارات از راه دور)، اقدام  به ایجاد شبکه های اختصاصی مجازی VPN)Virtual Private Network) نموده اند.
یک VPN، شبکه ای اختصاصی بوده که از یک شبکه عمومی (عموما" اینترنت)، برای ارتباط با سایت های از راه دور و ارتباط کاربران بایکدیگر، استفاده می نماید. این نوع شبکه ها در عوض استفاده از خطوط واقعی نظیر: خطوط Leased، از یک ارتباط مجازی بکمک اینترنت برای شبکه اختصاصی بمنظور ارتباط به سایت ها  استفاده می کند.

 دسته بندی VPN براساس رمزنگاری
     VPN را می توان با توجه به استفاده یا عدم استفاده از رمزنگاری به دو گروه اصلی تقسیم کرد:
1-       VPNرمزشده:
 VPN های رمز شده از انواع مکانیزمهای رمزنگاری برای انتقال امن اطلاعات بر روی شبکه عمومی استفاده می کنند. یک نمونه خوب از این VPN ها، شبکه های خصوصی مجازی اجرا شده به کمک IPSec  هستند.
2-       VPN رمزنشده:
 این نوع از VPN برای اتصال دو یا چند شبکه خصوصی با هدف استفاده از منابع شبکه یکدیگر ایجاد می شود. اما امنیت اطلاعات در حال تبادل حائز اهمیت نیست یا این که این امنیت با روش دیگری غیر از رمزنگاری تامین می شود. یکی از این روشها تفکیک مسیریابی است. منظور از تفکیک مسیریابی آن است که تنها اطلاعات در حال تبادل بین دو شبکه خصوصی به هر یک از آنها مسیر دهی می شوند. (MPLS VPN) در این مواقع می توان در لایه های بالاتر از رمزنگاری مانند SSL استفاده کرد.
هر دو روش ذکر شده می توانند با توجه به سیاست امنیتی مورد نظر، امنیت مناسبی را برای مجموعه به ارمغان بیاورند، اما معمولا VPN های رمز شده برای ایجاد VPN امن به کار می روند. سایر انواع VPN مانند MPLS VPN بستگی به امنیت و جامعیت عملیات مسیریابی دارند.

 دسته بندی VPN براساس لایه پیاده سازی
VPN بر اساس لایه مدل OSI که در آن پیاده سازی شده اند نیز قابل دسته بندی هستند. این موضوع از اهمیت خاصی برخوردار است. برای مثال در VPN های رمز شده، لایه ای که در آن رمزنگاری انجام می شود در حجم ترافیک رمز شده تاثیر دارد. همچنین سطح شفافیت VPN برای کاربران آن نیز با توجه به لایه پیاده سازی مطرح می شود.
1-       VPN لایه پیوند داده:
با استفاده از VPN های لایه پیوند داده می توان دو شبکه خصوصی را در لایه 2 مدل OSI با استفاده از پروتکلهایی مانند ATM یا Frame Relay به هم متصل کرد.با وجودی که این مکانیزم راه حل مناسبی به نظر می رسد اما معمولا روش ارزنی نیست چون نیاز به یک مسیر اختصاصی لایه 2 دارد. پروتکلهای Frame Relay و ATM مکانیزمهای رمزنگاری را تامین نمی کنند. آنها فقط به ترافیک اجازه می دهند تا بسته به آن که به کدام اتصال لایه 2 تعلق دارد، تفکیک شود. بنابراین اگر به امنیت بیشتری نیاز دارید باید مکانیزمهای رمزنگاری مناسبی را به کار بگیرید.
2-       VPN لایه شبکه:
 این سری از VPN ها با استفاده از tunneling لایه 3 و/یا تکنیکهای رمزنگاری استفاده می کنند. برای مثال می توان به IPSec Tunneling و پروتکل رمزنگاری برای ایجاد VPN اشاره کرد.مثالهای دیگر پروتکلهای GRE و L2TP هستند. جالب است اشاره کنیم که L2TP در ترافیک لایه 2 تونل می زند اما از لایه 3 برای این کار استفاده می کند. بنابراین در VPN های لایه شبکه قرار می گیرد. این لایه برای انجام رمزنگاری نیز بسیار مناسب است. در بخشهای بعدی این گزارش به این سری از VPN ها به طور مشروح خواهیم پرداخت.

1-       VPN لایه کاربرد:
 این VPN ها برای کار با برنامه های کاربردی خاص ایجاد شده اند. VPN های مبتنی بر SSL از مثالهای خوب برای این نوع از VPN هستند. SSL رمزنگاری را بین مرورگر وب و سروری که SSL را اجرا می کند، تامین می کند.SSH  مثال دیگری برای این نوع از VPN ها است.SSH به عنوان یک مکانیزم امن و رمز شده برای login به اجزای مختلف شبکه شناخته می شود. مشکل VPNها در این لایه آن است که هرچه خدمات و برنامه های جدیدی اضافه می شوند، پشتیبانی آنها در VPN نیز باید اضافه شود.
 دسته بندی VPN براساس کارکرد تجاری
VPN را برای رسیدن به اهداف تجاری خاصی ایجاد می شوند. این اهداف تجاری تقسیم بندی جدیدی را برای VPN بنا می کنند.
1-       VPN اینترانتی:
این سری از VPN ها دو یا چند شبکه خصوصی را در درون یک سازمان به هم متصل می کنند. این نوع از VPN زمانی معنا می کند که می خواهیم شعب یا دفاتر یک سازمان در نقاط دوردست را به مرکز آن متصل کنیم و یک شبکه امن بین آنها برقرار کنیم.
2-   VPN اکسترانتی:
این سری از VPN ها برای اتصال دو یا چند شبکه خصوصی از دو یا چند سازمان به کار می روند. از این نوع VPN معمولا برای سناریوهای B2B که در آن دو شرکت می خواهند به ارتباطات تجاری با یکدیگر بپردازند، استفاده می شود.
شبکه خصوصی مجازی یا VPN (Virtual Private Network) در اذهان تصور یک مطلب پیچیده برای استفاده و پیاده کنندگان آن به وجود آورده است. اما این پیچیدگی، در مطالب بنیادین و مفهومی آن است نه در پیاده‌سازی.
این نکته را باید بدانید که پیاده‌سازی VPN دارای روش خاصی نبوده و هر سخت‌افزار و نرم‌افزاری روش پیاده‌سازی خود را داراست و نمی‌توان روش استانداردی را برای کلیه موارد بیان نمود. اما اصول کار همگی به یک روش است.
مختصری درباره تئوری VPN
مفهوم اصلی VPN چیزی جز برقراری یک کانال ارتباطی خصوصی برای دسترسی کاربران راه دور به منابع شبکه نیست. در این کانال که بین دو نقطه برقرار می‌شود، ممکن است که مسیرهای مختلفی عبور کند اما کسی قادر به وارد شدن به این شبکه خصوصی شما نخواهد بود. گرچه می‌توان از VPN در هر جایی استفاده نمود اما استفاده آن در خطوط Dialup و Leased کار غیر ضروری است (در ادامه به‌دلیل آن پی خواهید برد).
در یک ارتباط VPN شبکه یا شبکه‌ها می‌توانند به هم متصل شوند و از این طریق کاربران از راه دور به شبکه به راحتی دسترسی پیدا می‌کنند. اگر این روش از ارائه دسترسی کاربران از راه دور را با روش خطوط اختصاصی فیزیکی (Leased) مقایسه کنیم، می‌بینید که ارائه یک ارتباط خصوصی از روی اینترنت به مراتب از هر روش دیگری ارزان‌تر تمام می‌شود.
از اصول دیگری که در یک شبکه VPN در نظر گرفته شده بحث امنیت انتقال اطلاعات در این کانال مجازی می‌باشد. یک ارتباط VPN می‌تواند بین یک ایستگاه کاری و یک شبکه محلی و یا بین دو شبکه محلی صورت گیرد. در بین هر دو نقطه یک تونل ارتباطی برقرار می‌گردد و اطلاعات انتقال یافته در این کانال به صورت کد شده حرکت می‌کنند، بنابراین حتی در صورت دسترسی مزاحمان و هکرها به این شبکه خصوصی نمی‌توانند به اطلاعات رد و بدل شده در آن دسترسی پیدا کنند.
جهت برقراری یک ارتباط VPN، می‌توان به کمک نرم‌افزار یا سخت‌افزار و یا ترکیب هر دو، آن را پیاده‌سازی نمود. به طور مثال اکثر دیواره‌های آتش تجاری و روترها از VPN پشتیبانی می‌کنند. در زمینه نرم‌افزاری نیز از زمان ارائه ویندوز NT ویرایش 4 به بعد کلیه سیستم عامل‌ها دارای چنین قابلیتی هستند.
دراینجا  پیاده‌سازی VPN بر مبنای ویندوز 2000 گفته خواهد شد.