مبانی نظری و پیشینه پژوهش قصه، جایگاه و کابردهای بالینی آن

منابع: دارد

پژوهش های داخلی و خارجی: دارد

کاربرد این مطلب: منبعی برای فصل دوم پژوهش، استفاده در بیان مسئله و پیشینه تحقیق و پروپوزال، استفاده در مقاله علمی پژوهشی، استفاده در تحقیق و پژوهش ها، استفاده آموزشی و مطالعه آزاد، آشنایی با اصول روش تحقیق دانشگاهی

تعداد صفحه: 46صفحه

توضیحات از متن فایل

قصه، جایگاه و کابردهای بالینی آن

اهداف ادبیات کودکان

ادبیات همواره به شکافتن عمق فکر و احساس و زندگی انسان و بیان تضادهای آن می پردازد و از دید ارزشهای پایدار انسانی به مسائل می نگرد و هرگز آموزش مستقیم را هدف قرار نداده است. ادبیات از طریق واقعیت ها و حقایقی که از عمق اثر تراوش می کند خود آموزنده بوده و سعی نداشته برای هر مسئله راه حلی را عنوان کند و مدعی ارائه طریق نبوده، بلکه با اصالت خود خواننده را به تفکر، تعمق و جستجو وا داشته و نیروهای درونی او را به حرکت در می آورد. با تازگی خود، چه در محتوی و چه در قالب دید و شناخت خواننده را گسترش می دهد (قزل ایاغ، 1389).

روند رشد ادبیات کودکان در جهان

روند رشد ادبیات کودکان در جهان، به برداشت ها و تفسیرهایی که در هر عصر و دوره ای از کودکان می شده است، بستگی مستقیم دارد. چهار مرحله مشخص در این روند دیده می شود. عصر ادبیات شفاهی، که در آن دوران کودکی، تعریف شده و مشخص نبوده است. (قزل ایاغ، 1389).

لذا کودکان در هر آنچه بزرگسالانشان به آن دسترسی داشته از طریق شفاهی سهیم می شده اند. لالائیها، اسطوره های قصه های پریان، حکایت ها و داستانهای حماسی و پهلوانی از آن جمله اند. در قرون وسطی با وجود خط و کتابت و سواد به دلیل محدودیت کلیسا، تربیت مدرسه ای کودکان که در رم پایه ریزی شده بود گسترش نیافت، لذا کودکان نتوانستند از اندک کتابهای موجود بهره بگیرند. در قرن شانزدهم تا هجدهم با گسترش آزاد اندیشی و اهمیت یافتن دوران کودکی به تدریج کودکان در دایره توجه قرار گرفتند و کارگردآوری ادبیات شفاهی و مکتوب کردن آنها برای کودکان، ادبیات کودکان را وارد دومین مرحله حیات خود کرد. در این دوران به دلیل گسترش صنعت چاپ، کتابهای خاص کودکان شکل گرفت، که محتوای آنها برگرفته از همان ادبیات شفاهی بود. در قرن هجدهم تحت تأثیر اندیشه های روسو نگرش به کودکی کاملاً تغییر یافت و کودکی دوران کاملاً مستقلی شناخته شد و این که باید کودک را تحت تعلیم قرار داد و او را به طبیعت انسانی اش رساند. در آغاز قرن نوزدهم، هانس کریستین اندرسون دانمارکی اولین کسی بود که شروع به نوشتن برای کودکان کرد و ادبیات کودکان را وارد مرحله سوم، که خلق اثار با توجه به الگوهای ادبی کهن بود کرد. بعد از آن در قرن نوزدهم و بیستم نویسندگانی در جهان ظهور پیدا کردند که تمام توان خود را در خدمت خلق ادبی قرار دادند. قرن بیستم اوج شکوفایی ادبی، و کیفیت هنری آثار مخصوص کودکان شد. در پایان این قرن، با گسترش فناوریهای جدید و انقلاب الکترونیکی، ادبیات کودکان در برابر جاذبه ها و ترفندهای نور، صدا و رنگ، در شرایط متزلزلی قرار گرفت. علی رغم آن کارشناسان این حوزه با پینشهاد راهکارهایی امیدوارند کتاب کودک با نوعی تجدید سازمان واقع بینانه و پذیرش این اصل که دیگر کتاب تنها رسانه نیست و خواندن در کنار دیدن و شنیدن مطرح می شود بتواند به حیات خود ادامه دهد و رسالت خود را که ایجاد نوعی تفاهم در بین کودکان جهان است به دوش بکشد (قزل ایاغ، 1389)