مبانی نظری و پیشینه سازگاری

بصورت فایل ورد

همراه با منابع

سازگاری

سازگاری عبارت است از میزان برداشت فرد از هماهنگی نوآوری با ارزش های موجود، تجربه های گذشته و نیازهای گیرنده نوآوری است. (یغمایی و شیرازی؛1390: 14) ویژگی های ادراک شده ی نوآوری معیار مناسبی برای پیش بینی پذیرش فناوری هستند و قابلیت پیش بینی این عوامل بسیار فراتر از ویژگی های جمعیت شناختی،اقتصادی و اجتماعی است.(Ngai et al. ; 2012: 117)  در رابطه با ابعاد نوآوری راجرز برای اولین بار پنج عامل اصلی پیچیدگی،قابلیت سازگاری، رؤیت پذیری، قابلیت استفاده و مزیت نسبی را به عنوان عوامل اصلی مؤثر بر پذیرش نوآوری نام برد. نوآوری بستگی به ادراک پذیرنده در مورد میزان تطابق با ارزشهای کنونی فرد، تجارب قبلی و نیازهای پذیرنده ی احتمالی)سازگاری (دارد. Wu and Subramaniam; 2012: 351)  )

زمانی که کانال ارتباطی شرکت یا سازمان با سبک زندگی  و نیازهای مشتریان انطباق نداشته باشد احتمال موفقیت آن فعالیت ارتباطی در ارائه خدمات کاهش یافته و مشتری از به کارگیری آن خدمت خودداری می کند به عبارتی نمی تواند با آن خدمت ارتباط نزدیکی برقرار کند. (بهبودی، عابدینی و جلیلوند؛ 1391)کویینگ لویس و همکارانش در سال 2010 تاثیر سازگاری را بر روی قصد استفاده مورد بررسی قرار دادند و به این نتیجه رسیدند که بین متغیر سازگاری و قصد استفاده رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد.  (کویینگ لویس و همکارانش؛ 2010) بنابراین میزان بالای سازگاری یک تکنولوژی با نیازها و سلایق افراد باعث افزایش احتمال پذیرش آن توسط افراد خواهد شد. مطالعات تیلور و تاد مشخص ساخت بر اساس نظریه اشاعه نوآوری باورها دارای 3 ویژگی برجسته درک سودمندی (مزیت نسبی)، درک سهولت استفاده (میزان پیچیدگی) و سازگاری است.(تیلور و تاد؛ 1995)

-1 نظریه اشاعه نوآوری  

اورت راجرز معروف ترین پژوهشگر در پژوهش " اشاعه " است. (کفاشان؛ 1389) راجرز  نوآوری را چنین  تعریف می کند: فکر، روش یا شئی که فرد یا واحد دیگری از اقتباس آن را نو تصور می کنند. (سورین ؛ 1381: 312) از دیدگاه راجرز (2005) اشاعه فرایندی است که نوآوری از طریق مجاری ارتباطی در طی زمان در میان  اعضای یک نظام اجتماعی گسترش می یابد.(راجرز؛ 2005) راجرز (1983)  ویژگی های نوآوری وعوامل تعیین کننده گسترش آن را به پنج دسته تقسیم کرده است: (راجرز؛ 1983)

1) امتیاز نسبی: میزانی که یک نوآوری نسبت به نوآوری های پیش از خود بهتر  و برتر تصور شود. ماهیت هر نوآوری تعیین کننده نوع مزیت نسبی (اقتصادی، اجتماعی و...) آن است. خصوصیات بالقوه کاربران هر نوآوری نیز عاملی تعیین کننده در نوع مزیّت نسبی هر نوآوری به شمار می آید.

2)سازگاری: به حد و  حدود سازگاری  نوآوری با ارزش ها، تجربه ها  و نیازهای  موجود  اطلاق می شود. سازگاری بیشتر با نیازهای کاربران، معنای کارایی و قطعیت بیشتر نوآوری خواهد بود.

3)پیچیدگی: درجه دشواری شناخت یا استفاده از یک فناوری نوین است. نوآوری را می توان در پیوستاری از پیچیدگی  سادگی طبقه بندی کرد. برخی نوآوری ها از نگاه کاربر پیچیدگی کمی دارند.

4) سنجش پذیری: به میزانی ارجاع می دهد که می توان قبل از اشاعه نوآوری، آن را سنجش نمود. نوآوری با قابلیت آزمون پذیری، بیشتر از سوی کاربران بالقوه پذیرفته می شود.

5) مشاهده پذیری: درجه ای که نتایج، منافع و خصایص یک نوآوری برای دیگران قابل مشاهده است. منافع و نتایج برخی از اندیشه ها به آسانی قابل مشاهده و قابل انتقال به دیگران و در برخی موارد بر خلاف این است.  شکل را می توان بر اساس مطالعات اولیه راجرز،  را ترسیم نمود.

راجرز می افزاید: رابطه ای پیچیده اما مهم میان نرخ دانش درباره نوآوری در نظام با نرخ سازگاری و انطباق با آن از سوی کاربر وجود دارد. (راجرز؛ 1983) یعنی اینکه سطح دانش درباره نظام نوآورانه در هر زمانی می تواند به عنوان شاخص  کاربرد آن نظام از سوی کاربر تلقی شود.  در صورت برخورداری نوآوری از ویژگی های پنج گانه، بیشتر از سوی کاربر پذیرفته خواهد شد.

Everett Rogers